Hoe gaan recruiters te werk in een sollicitatieproces

Een lichtje schijnen in de recruiter blackbox

Door Monsterboard

Voor ons IT-blog vroegen we laatst aan recruiters hoe het er achter de schermen van het recruitmentproces aan toe gaat. Want dat is voor de meeste kandidaten één grote black box. Wanneer kan je reactie verwachten? Moet je wel of niet bellen? Kijkt een recruiter echt alleen even snel naar mijn cv?

Of je je nou voorbereidt op een sollicitatiegesprek voor een laboratorium vacature of een baan als basisschooldirecteur, iedere sollicitant moet zijn verhaal vertellen aan een onpartijdige recruiter. Ook al zijn de recruiters uit het artikel gespecialiseerd in het aannamen van IT-talent, het geeft voor alle branches een leuk kijkje in de keuken!

Of je je nou voorbereidt op een sollicitatiegesprek voor een laboratorium vacature of een baan als basisschooldirecteur, iedere sollicitant moet zijn verhaal vertellen aan een onpartijdige recruiter.

Wat gebeurt er zodra een sollicitatie binnenkomt?

Veel cv's komen niet overeen met de vacature
Dennis Schutte (Accenture): “Bij Accenture doet de recruiter de eerste grove selectie. De sollicitaties die totaal niet overeenkomen met de vacature - en dat zijn er nog best veel – worden er door de recruiter als eerste uitgefilterd. De geschikte kandidaten en ook de twijfelgevallen worden doorgestuurd naar de manager van de afdeling. Die bepaalt vervolgens wie hij wil uitnodigen voor een gesprek.”

80% wijs ik af in de eerste screening
Robin Overweel (Ahold): “Ik doe de eerste selectie. Ik kijk daarbij vooral naar wat er in het cv staat, dat is leidend. De motivatiebrief is eventueel aanvullend, vooral als er in het cv dingen staan die ik niet kan plaatsen. Op basis van mijn screening wijs ik zo’n 80% zelf af. De rest stuur ik door naar de afdelingsmanager, waarbij ik ook motiveer waarom ik vind dat hij die personen zou moeten uitnodigen.”

IT'ers sturen niet altijd een uitgebreide sollicitatie, en dat is prima
Rob van Elburg (ING): “Ook ik doe doorgaans de eerste selectie op basis van het cv en de motivatie. Maar omdat sollicitaties tegenwoordig in alle vormen langskomen, vraag ik vaak ook nog om aanvullende informatie. Vroeger moest iedereen zijn best doen om een uitgebreide brief met cv te maken en op de post te doen, nu doet men ook wel eens een shot in the dark en krijg je een appje of sms’je. Kan ook prima zijn, maar dan wil ik dat vaak nog wel even extra kwalificeren. Door een telefoontje, skypegesprek of een questionnaire, zodat er meer inhoud aan de sollicitatie komt voordat ik het doorstuur naar de manager.”

Waar let je vooral op?

Motivatie en skills
Van Elburg: “In eerste instantie kijk ik of de sollicitatie klopt met wat in de vacature gevraagd wordt en of de harde criteria matchen. In zo’n questionnaire kijk ik vervolgens dieper naar iemands motivatie, diens verwachtingen, maar ook de skills. Die extra informatie voeg ik toe aan de informatie uit het cv en de brief. Dat werk betaalt zich altijd uit, want het komt bijna altijd van pas in de vervolggesprekken.”

Van sommige eisen kunnen we niet afwijken
Schutte: “Ik kijk eerst naar de harde criteria. Zo moet je bij ons altijd een master hebben gedaan als je binnenkomt. Dat is gewoon een eis waar ik niet van af kan wijken, zeker niet bij startersfuncties. Alleen als iemand heel ervaren is, wil ik dat nog wel eens door de vingers zien. Verder kan het zijn dat voor een functie wordt geëist dat iemand Nederlands spreekt. Al dat soort criteria staan altijd duidelijk in de vacature, dus mogen geen verrassing zijn voor de sollicitant.”

Komt het totaalplaatje overeen met onze omgeving?
Overweel: “Ik beslis op basis van de gestelde eisen in de vacaturetekst. Die heb ik samen met de manager opgesteld en komen dus uit zijn koker. Maar ik kijk er ook weer niet zo heel streng naar. Ik kijk meer naar het totaalplaatje: waar heeft iemand gewerkt en wat heeft hij daar gedaan? En komt dat overeen met de omgeving die we hier hebben en de functie die we willen invullen.”

Is het waar dat je binnen 10 seconden kunt zien of een cv geschikt is?

Schutte: “Zo’n eerste selectie kan wel snel inderdaad. Als je tien cv’s hebt, ben je wel binnen een kwartier klaar.”

Overweel: “Ja, je kunt het echt snel doen. Maar als je iemand binnen vijf minuten afwijst, is hij boos, omdat je te snel geoordeeld hebt. Terwijl als je hem binnen vijf minuten uitnodigt hij daar geen probleem mee heeft. Daarom wacht ik vaak wel even met reageren. Als je over iemand twijfelt kan het soms wel wat langer duren overigens voordat je een oordeel hebt.”

Wat kunnen kandidaten doen om hun kansen te vergroten?

Ik heb alleen de informatie die jij geeft
Overweel: “Wat veel sollicitanten zich niet realiseren is dat ik als recruiter alleen maar kan afgaan op de informatie die zij ons geven. Zorg dus dat je cv en je brief zo to-the-point mogelijk is, zonder er een ellenlang rapport van te maken. Ik maak regelmatig mee dat ik iemand afwijs om een bepaalde reden en dat hij dan belt om te zeggen dat hij die bepaalde ervaring wel heeft. Hoe kon ik dat weten? Noem de punten die wij vragen ook in je cv als je ze hebt. Ik kan ze er niet bij verzinnen. Zorg ervoor dat je niet zelf een black box bent.”

Heeft het nog zin om tussentijds te bellen?

Overweel: “Soms is het best leuk als iemand even belt. Ik zie dat niet per se als hinderlijk. Hangt er wel vanaf hoe je het telefoongesprek in gaat. Hou het wel positief.”

Van Elburg: “Als er een reactietermijn beloofd is, dan kun je zeker even een kattenbelletje geven als die niet wordt nagekomen. Zelf proberen we altijd binnen vijf dagen te reageren en als we iemand opnemen in de procedure binnen twee weken. Maar iedereen krijgt altijd reactie. Dat hoort ook, vind ik.”

Schutte: “Ik vind ook dat recruiters iedereen moeten antwoorden, ook degene die worden afgewezen. Wij doen dat wel, maar het gebeurt zeker niet overal is mijn persoonlijke ervaring. Als je als sollicitant na een week niks gehoord hebt, zal ik altijd even bellen. Of er moet duidelijk staan dat het twee weken duurt. Maar anders vind ik een week wel een redelijke termijn om te bellen.”

Het originele artikel is geschreven voor Bastiaan Vercouteren.